Este enredo é, en realidade, un “coche” autoconstruído. Cando o neno/a aínda non é suficientemente autónomo para crealo, trátase dun xoguete que a persoa adulta lle ofrece prestándolle, incluso, o seu apoio para xogar con el. Neste estadio, logo, o xogo consiste, simplemente, en “viaxar” a bordo da carrilana. Pero en idades posteriores (incluso nas persoas adultas) a carrilana esixe dous procesos: a súa construción e o seu uso posterior.